Սրտի կսկիծով տեղեկացնում ենք, որ այսօր՝ 2017թ. սեպտեմբերի 27-ին, Զմմառի վանքում վախճանուեց Զմմառեան միաբան, մեծ հայագէտ, ծիսագէտ, հրապարակախօս, լրագրող Գերհ. Հ. Անդրանիկ Ծ. Վրդ. Կռանեանը:

Հ. Անդրանիկ Ծ. Վրդ. Կռանեանը ծնուել է 1929թ. յունուարի 20-ին, Լիբանանում:

Հ. Անդրանիկը սկզբնական ուսումը ստացել է Յիսուսեան Հայրերի Բեյրութի Սբ. Գրիգոր Լուսաւորիչ ճեմարանում: Ապա յաճախել է Զմմառի դպրեվանքը, որի յետոյ՝ Հռոմի Լեւոնեան հայկական վարժարանը եւ Յիսուսեան հայրերի Գրիգորեան համալսարանը:

Կուսակրօն քահանայ ձեռնադրուել է 1954-ին՝ դառնալով անդամ Զմմառի Պատրիարքական միաբանութեան:

1973-ից մինչեւ վերջերս խմբագրել է Հայ Կաթողիկէ Պատրիարքարանի «Մասիս» շաբաթերթը, իսկ 1990-ից՝ Հայկազեան համալսարանի «Հայկազեան Հայագիտական հանդէսը»:

Հ. Անդրանիկ Ծ. Վրդ. Կռանեանը Բեյրութի հայագիտական ամբիոններում եւ, յատկապէս, Հայկազեան Համալսարանում դասաւանդել է Գրաբար, Հայ մատենագրութիւն, Հայ երաժշտութեան պատմութիւն, Հայ Եկեղեցու պատմութիւն, Քասլիքի Մարոնի Անտոնեան Հայրերի Սուրբ Հոգի համալսարանում՝ Հայ Եկեղեցու ծիսագիտութիւն, 1988-2011թթ.:

Հեղինակել է հայերէն հետեւեալ գրքերը.

«Գրաբար: Ինքնուսոյց» գիրքը, 1967:

«Գործնական բառարան հայերէն լեզուի», 1970 :

«Հայերէնի գործնական բառարան» հատընտիրք Բ. հատոր, 1982:

«Գրաբար: Քերականութիւն եւ հրահանգ, ոճաբանութիւն», հատընտիրք Բ. հատոր, 1984:

«Բառգիրք Հայերէն Լեզուի», 1998:

«Քերականութիւն հայկական լեզուի», 1998:

«Յուշե՛ր եւ Փուշեր», 1994-2014:

«Երիտասարդ հայ», 1968-1973:

«Անապահով օրեր» եւ «Արեւելեան ծէսերու գոհարը» հատորները, 1999:

«Լուսարձակդ բա՛ց վրաս», Մարդեղութեան 2000 – ամեակին խորագրեալ հոգեւոր խորհրդածութիւններու գիրքը, 2000:

«Խոկամ», 2010

«Հայ Ծիսական Պաշտամունքը», 2001թ.,

Հայ Եկեղեցու պատմութեան վերաբերեալ «Խօսէ՛ ինծի Հայ Եկեղեցու մասին» գիրքը, 2011,

«Սերմանեմ», 2013,

«Ողբամ եւ ծիծաղիմ», 2013,

«Խորհիմ : Խոհեր, մտորումներ», 2013,

«Գրեմ թե չգրեմ», 2014:

Հայր Անդրանիկ Ծ. վրդ. Կռանեան հեղինակ է նաեւ վեց թատերախաղերի՝ «Միայն լուսնով կայ հայոց փրկութիւն», Թատերախաղ 3 արար, 1997թ, Բեյրութ, «Պէտք չունինք քեզի…» Վիեննա, 1988թ., «Մարզպանը» Թատերախաղ 5 արար, Բեյրութ, 2015թ.:

Հայր Անդրանիկը գիտական, գրական զբաղուածութիւնից զատ նաեւ շատ սիրում էր աշխատել երիտասարդների հետ՝ նրանց մէջ սերմանելով հայրենասիրութեան եւ եկեղեցասիրութեան ոգին: Լիբանանում հիմնեց Հայ Կաթողիկէ Պատանեկան միութիւնը, որն իր գործունէութեան մէջ ներդաշնակել է սկաուտական միութիւնների կարգապահութիւնն ու հոգեւոր, հայրենասիրական մղումը:

Գերհարգելի Վարդապետը սրբակենցաղ նուիրեալ, հայրենասէր հոգեւորական էր, ում աշխատասիրութիւնները կարեւոր տեղ ունեն հայագիտութեան, հայ գրականութեան, բարոյագիտութեան, հայ եկեղեցագիտութեան եւ հայ լրագրութեան մէջ: Նրա գրիչը որքան էլ սուր էր, ազնիվ, աննահանջ, տեղին ու կոնկրետ, նոյնքան էլ՝ զուսպ, լակոնիկ, շջահայեաց եւ լի հոգեւոր, բարոյական ապրումով, լայնախոհութեամբ եւ հենուած՝ աղօթքի կեանքի վրայ:

«Մասիս» շաբաթերթի խմբագիր Սարգիս Նաջարեանը իր ուսուցչի՝ Հայր Անդրանիկի մասին գրում է.

«Մարդ մը, որուն կեանքը իրեն չէ պատկանած, այլ` եկեղեցւոյ եւ ազգին: Մարդ մը, որուն անունը բազմապատկուած է միաժամանակ ուսուցիչ, դաստիարակ, իմաստասէր, աստուածաբան, դասախօս, լրագրող, խմբագիր, հրապարակագիր, թարգմանիչ, վերլուծաբան, բանասէր, թատերագիր, բանաստեղծ, ծիսագէտ եւ այս բոլորէն առաջ եւ վեր` վարդապետ ստորոգելիներով: Մարդ մը, որուն համար ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆԸ գերագոյն եւ բացարձակ արժէք է, վարքագծի նշանաբան, պայքարի հզօրագոյն զէնք, որովհետեւ ան ճշմարտութեան մէջ տեսած է Աստուած» (Լիբանանահայ Մշակոյթի Կերտիչներէն Հայր Անդրանիկ Ծ. Վրդ. Կռանեանի Կեանքն Եւ Ստեղծագործական Ուղիին Նուիրուած Ձեռնարկ):

«Յեղափոխական մըն է հայր Անդրանիկը` իր սիրեցեալ Յիսուս Քրիստոսի նման: Յեղափոխական հայր Անդրանիկը թերեւս զէնք չվերցուց, սակայն զէնքի մղեց իր զաւակները… երկաթէ շերեփի: 1968-1973 թուականներու մէջ ան հրատարակեց «Երիտասարդ հայ»-ը, որ հոգեկան սնունդ հանդիսացաւ այդ օրերու հայ ազատամարտիկներուն», («Զարթօնք»-ի գլխաւոր խմբագիր Սեւակ Յակոբեան):

Աղօթե՜նք, որ Տէրն իր սիրասուն գրկում յաւիտենական հանգիստ պարգեւի վաստակաշատ եւ աղօթասէր վարդապետին: