26 մայիսի, 2015թ.

Ֆրանցիսկոս Սրբազան Պապը օրեր առաջ արգենտինական La Voz Del Pueblo թերթի հետ հարցազրույցի ժամանակ խոսել է իր կենսաձևի ու նախասիրությունների մասին:

Լրագրող Juan Beretta-ն հարցրել է Պապին, թե պապ դառնալով ինչ սովորություններից է ստիպված եղել հրաժարվել և ինչն է, որ հարկադրված է անել այսօր: Պապն ասել է, որ չի սիրում պրոտոկոլային կենսաձև, բայց քահանայապետի ծառայությունը ստիպում է ամեն բան անել հավուր պատշաճի: Խոստովանել է, որ երբեմն կարոտում է հասարակ մարդկանց հետ շփումներին:

«Մարդկանց հետ շփվելիս ես ինձ լավ եմ զգում, հոգեբանորեն ես չեմ կարող հեռու լինել մարդկանցից».ասել է Պապը և խոստովանել, որ կարոտում է փողոցներում քայլելուն, ինչն իր ամենասիրած սովորությունն էր Արգենտինայում, նա սիրում է օգտվել քաղաքային տրանսպորտից, ինչպես բոլորը, սրճարանում ուտել պիցցա, զրուցել մարդկանց հետ, «ապրել քաղաքի կյանքով»:

Նա պատմել է իր այսօրվա առօրյայի մասին.գիշերները քնում է 6 ժամ, արթանանում առավոտյան 4:00-ին, ի դեպ առանց զարթուցիչի, աղոթում, ապա Սբ. Պատարագ մատուցում և անցնում իր ամենօրյա հոգնեցնող պարտականություններին: Օրվա ընթացքում քնում է մոտ 40 րոպե և նորից գործի անցնում: 78 ամյա Պապն ասում է, որ երբեմն ահավոր գերհոգնածություն է զգում: Քնելուց առաջ մի քիչ կարդում է (այս պահին՝ Սբ. Silouan Athonite-ի գործերը):

Արդյո՞ք Պապը լալիս է, հարցրել է լրագրողը՝ հիշելով, որ Պապը միշտ կարևորում է արտասվել կարողանալը՝ ի տես ուրիշների ցավի:

Պապը շատ է տխրում և երբեմն հուզվում, երբ իմանում է մարդկային ողբերգությունների մասին լուրերը, «Երբ տեսնում եմ հիվանդ երեխաների, ասում եմ Տիրոջը.«Ինչու՞ նրանք և ոչ ե՛ս»»:

Շատ է ազդվում բանտարկյալներին տեսնելիս, որովհետև մտածում է.«ոչ ոք չի կարող վստահ լինել, որ մի օր էլ ինքն էլ մի հանցանք չի գործի ու բանտ չի ընկնի» և հարցնում է ինքն իրեն, թե ինչու այդ մարդիկ կյանքում չեն ունեցել նույն հնարավորություններն, ինչ ինքն է ունեցել:

Պապը չի վախենում սպառնալիքներից և համարձակ է, ինքն իրեն հանձնել է Տիրոջ ձեռքը:

Թերթ կարդում է առավոտյան՝ լուրերին ծանոթանալու համար, բայց հեռոսւտացույց ընդհանրախես չի նայում 1990թ. ի վեր, երբ այդպես է խոստացել Տիրամորը:

Ֆրանցիսկոս Պապը երջանիկ է, որ իրեն սիրում են անվանել «աղքատների Պապ»: «Այսօր աշխարհում մեծագույն չարիքներն են՝ աղքատությունը, կոռուպցիան և մարդավաճառությունը».ասել է նա:

Նա վստահ է, որ իդեալներն են, որ մեզ առաջ են տանելու, թեկուզև շատերը մտածում են, որ, ասենք, աղքատության վերացումը ուտոպիա է:

«Շատ տխուր կլինի, եթե երիտասարդը չունենա իդեալներ և ուտոպիաներ»:

Շատ խնդիրներ հաղթահարելու համար մեզ պետք է երեք բան՝ «հիշողություն, ներկան տեսնելու կարողություն և ուտոպիական հայացք՝ դեպի ապագան», ասել է Պապը:

Երբ լրագրողը հարցրել է նրան, թե ինչպես կուզենար, որ մարդիկ հիշեն իրեն, պատասխանել է.

«Որպես մի մարդ, ով իր լավագույնն է արել՝ բարիք գործելու համար: Ես ոչ մի այլ նկրտում չունեմ»: