Ուրբաթ, 31 մարտ, 2023 թուական.

Խ. օր աղուհացից. Պահք

Գիւմրու Սրբոց Նահատակաց Հայ Կաթողիկէ Աթոռանիստ Եկեղեցում տեղի ունեցաւ Հոգեւոր Կրթութիւն «Հայկական Կարիտաս» ԲՀԿ գրասենեակի եւ կենտրոնների անձնակազմի համար:

Հանդիպումը մեկնարկեց Սուրբ եւ Անմահ Պատարագով, որը մատուցուեց ձեռամբ՝ Գերյ. Հայր Գառնիկ Ծ. Վրդ. Յովսէփեանի, առընթերակայութեամբ՝ Արժ. Տէր Գրիգոր Աւագ Քհն. Մկրտչեանի: Սուրբ գրային ընթերցումներից յետոյ Հայր սուրբը հաւուր պատշաճի ներկայացրեց օրուայ քարոզը եւ ներկաներին փոխանցեց Սուրբ Յարութեան Հրաշափառ տօնի իր պատգամը:

Ստորեւ մէջբերում ենք յատուած պատգամից.

«Սիրելի՛ գործընկերներ,

Թոյլ տուէք հոգու խնդութեամբ ողջունել ձեզ Քրիստոսի Հրաշափառ Յարութեան տօնին ընդառաջ մատուցուող այս Սուրբ Պատարագին՝ ձեր ներկայութեան եւ մասնակցութեան համար:

Երկրային այս կեանքը տրուած է մեզ որպէս ժամանակ՝ Աստծոյ փրկարար կամքի վկայութիւնը բերելու, Աստծոյ պատուիրաններն ու պատգամները իրագործելու մեր իրականութեան եւ ընտանիքների մէջ: Մեր կեանքը արժէք եւ բովանդակութիւն է ստանում Քրիստոսի մահուան եւ Յարութեան խորհրդի լոյսի ներքոյ: Պօղոս առաքեալը ուսուցանում է ասելով. «Սակայն քա՛ւ լիցի, որ ես պարծենամ այլ բանով, քան միայն մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի խաչով, որով աշխարհը խաչուած է ինձ համար, ես էլ՝ աշխարհի համար. որովհետեւ Յիսուս Քրիստոսով ո՛չ թլփատութիւնն է մի բան, եւ ո՛չ էլ՝ անթլփատութիւնը, այլ՝ նոր արարած լինելը: Եւ թող խաղաղութիւն ու ողորմութիւն լինի բոլոր նրանց վրայ, որ ապրում են այս կանոնի համաձայն, ինչպէս նաեւ՝ Աստծոյ Իսրայէլի վրայ: Այսուհետեւ թող ոչ ոք ինձ նեղութիւն չտայ, որովհետեւ ես իմ մարմնի մէջ եմ կրում Քրիստոսի չարչարանքները» (Գաղ. 6, 14-17):

Ապրել Քրիստոսով եւ Քրիստոսի համար, ահա այս է փրկարար ուղին մեր կեանքի, հիմքը, պայմանն ու երաշխիքը թէ՛ որպէս անհատ, եւ թէ՛ որպէս հաւաքականութիւն մեր հոգեւոր աճի ու զօրացման, նաև՝ մեր հայրենիքի առաջընթացի ու զարգացման, մեր ժողովրդի բարօրութեան եւ լուսաւոր գալիքի:

Սիրելի՛ քոյրեր եւ եղբայրներ, ձեզ հրաւիրում եմ, Աւագ շաբաթուայ ընթացքին մասնակիցը լինելու Յիսուսի կեանքի վերջին դրուագներին, որպէսզի ներքուստ վերանորոգուէք եւ լաւագոյնս պատրաստուէք Քրիստոսի Հրաշափառ Յարութեան տօնին:  Եւ թո՛ղ որ Սուրբ Յարութեան պարգեւած յոյսով վերանորոգուած եւ երախտապարտ հոգիով ընդունենք հրաշափառ տօնի պատգամը, մեր կեանքի մէջ, եւ այս մտածումներով եւ զգացումներով ապրենք մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսի  Սուրբ Յարութիւնը:»

Սուրբ եւ Անմահ Պատարագից յետոյ Տէր Գրիգոր Աւագ Քհն. Մկրտչեանը խօսեց Ծաղկազարդի խորհրդի եւ կարեւորութեան մասին:

Ստորեւ մէջբերում ենք յատուած խորհրդածութիւնից.

«Աւելի քան քսանմէկ դարեր առաջ Յիսուս որպէս Փրկիչ ու Խաղաղութեան Իշխան հանդիսաւոր մուտք գործեց Երուսաղէմ: Նրան դիմաւորելու եկած ժողովրդի սրտից բխած ուրախութեան ձայների մէջ անընդհատ լսուում էին այս բառերը. «Ովսաննա, Ովսաննա, օրհնեալ եկեալ անուամբ Տեառն»: Պատմութեան մէջ իր նմանը չունեցող ուրա­խութեան տեսարանն էր, որ պարզուում էր Նրա ճանապարհին: Ար­մաւենիների ոստերով, ձիթենեաց անուշաբոյր տերեւների զարդարուած ճիւղերով գորգապատուել էր Յիսուսի ճանապարհը դէպի Երուսաղէմ: «Ովսաննա» նշանակում է «Օրհնեսցի կամ օրենեալ թող լինի»: Շատերը, շփոթուած կատարուածից, հարցնում էին՝ «Ո՞վ է, որ զալիս է» եւ ստանում պատասխանը, թէ Աստծոյ Որդին է, որ յաղթական մուտք է գործում Երուսաղէմ:

Մեր Տէրը մտնում էր Երուսաղէմ իբրեւ հասարակ, պարզ ու աղքատ մարդ, նստած խոնարհագոյն աւանակի վրայ: Նա ոչ սպա­ռազինուած բանակ ուներ, ոչ շքեղ հագուստներ եւ ոչ էլ զինուորական պաշտպանութիւն: Հակառակ Իր այս պարզութեան՝ ժողովուրդը ողջունում է Նրան թագաւորներին յատուկ փառաշուք ընդունելու­թեամբ:

Ծաղկաղարդը հայելին է այսօրուա մարդկութեան: Կեանքում մենք եւս յաճախ ողջունում ենք Յիսուսի ներկայութիւնը «Ովսաննա»-ներով, սակայն շատ անգամներ մեր մէջ ստեղծուում են նաեւ տկա­րութեան ու թուլութեան պահեր, երբ Աւետարանի ոսկի օրէնքները կորցնում են իրենց գործնական արտայայտութիւնը մեր ամենօրեայ կեանքում:

Իւրաքանչիւր հայ քրիստոնեա ոչ թէ խօսքով, այլ գործով պի­տի հաստատի իր խաղաղասէր ու մարդասէր լինելը: Մեր ընտա­նիքներից ներս քէնը, ատելութիւնը, նախանձն ու ոխը պէտք է վերանան: Մեր մէջ քրիստոնէական սէրն ու ներողամտութեան ոգին ձիթենու հունդերի պէս պէտք է ուժեղ արմատներ ունենան: Եթէ մեզ չուզողների, հակառակորդների ու թշնամիների հետ այսօր չմիա­նանք, ե՞րբ եւ ո՞ւր պիտի հաշտուենք: Ինչպէ՞ս կարող ենք Յիսուսին ողջունել, Ծաղկաղարդ եւ Զատիկ տօնել, երբ մեր հարազատների հետ գժտուած ենք ու մերժում ենք նրանց հետ կիսել մեր Տիրոջ ուրա­խութիւնը: Եկէ՛ք մեր բարի գործերով արդարացած, սրբուած ու մաքրուած, Դռնբացէքի շարականին ձայնակցելով ասենք՝ «Ո՜վ Տէր, Քո ողորմութեան դռները բաց մեր ժողովրդի աոջեւ, որպէսզի մեր զաւակներն էլ  Քո սրբերի հետ միասին լուսեղէն հարկերին արժանանան»: Ամէն:»

Դիւան Հայաստանի Հայ Կաթողիկէ Առաջնորդութեան