Տիրոջ Պայծառակերպութեան տօնական Սուրբ Պատարագը Արհի. Տ. Ռաֆայէլ Արքեպս. Մինասեանը մատուցեց Գիւմրիի Սրբոց Նահատակաց Հայ Կաթողիկէ Մայր Տաճարում, առընթերակայութեամբ Արժ. Տ. Գրիգոր Աւագ Քահանայ Մկրտչեանի եւ Աշոցքի Տիրամայր Նարեկի հիւանդանոցի տնօրէն Հ. Մարիո Քուքարոլլոյի: Մասնակցում էին ոչ միայն հաւատացեալներ Գիւմրիից, այլեւ հայ կաթողիկէ այլ համայնքներից, նաեւ Աշոցքի Տիրամայր Նարեկի հիւանդանոցից, Անարատ Յղութեան հայ քոյրերը:

Յընթացս քարոզին, Ռաֆայէլ Սրբազանը անդրադարձաւ տօնի խորհրդին՝ շեշտեց Տիրոջ Պայծառակերպութեան լոյսը կրելու եւ վկայելու առաքելութեան մասին, որն առաջինը ստանձնեցին աշակերտները, որոնք տեսան եւ հաղորդուեցին Տէր Յիսուս Քրիստոսի Անձից ճառագող աստուածային լոյսին: «Նրանք Քրիստոսի լույսը տեսան եւ այդ մի քանի րոպէների մէջ ապրեցին անսահման երջանկութիւն, բերկրանք, որպէսզի վերադառնան եւ դառնան վկաները այդ լոյսի».-ասաց Առաջնորդ Հայրը եւ իւրաքանչիւրին կոչ արեց հետեւել աշակերտների օրինակին:

Որպէս Տիրոջ լոյսը կրող եւ իր շրջապատում այդ լոյսը տարածող մի գեղեցիկ օրինակ, Ռաֆայէլ Սրբազանը յիշեց օրեր առաջ վախճանուած Քոյր Նոյել Լոքաթելլիին, որ 29 տարի ծառայեց Աշոցքի Տիրամայր Նարեկի հիւանդանոցում՝ աղօթով եւ զոհողութիւններով. «Քոյր Նոյելը Աստծոյ աղախինն էր, որ իր տարիները ամբողջութեամբ սպառեց, նուիրեց ինքն իրեն, հայ չլինելով հանդերձ՝ ծառայեց հայերին՝ միշտ ուղամիտ, միշտ գթութեամբ լի սրտով: Քոյր Նոյելը մի քանի օր առաջ մեկնեց Երկինք, որ վայելի պայծառակերպութիւնը Երկնքում»:

Սուրբ Պատարագը մատուցուեց ոչ միայն ժողովրդի դիտաւորութեամբ, ինչպէս կարգն է, այլեւ՝ Քույր Նոյելի դիտաւորութեամբ, որ եղաւ Շիրակի ժողովրդի անբաժանելի մէկ մասնիկը: Նրա կեանքը աստուածառաք կոչմանը հաւատարմութեան մի պատկեր է, որը առիթ է խորհրդածելու սեփական կոչման եւ վկայութեան մասին.

«Երանի՜ այն ծառային, որին երբ Փեսան գայ, արթուն կը գտնի. սա մեզ համար մի կոչ է, որպէսզի ամէն մէկն իր կոչման մէջ, աշխարհականը իր պարտականութիւնների մէջ, ընտանիքում, թէ աշխատանքի վայրում, հոգեւորականը իր պարտականութիւնների մէջ, կարողանան այդ վկայութիւնը տալ, որովհետեւ մեր այս կեանքը պատրաստութիւն է Երկնքի կեանքին, յաւիտենական կեանքին: Ճշմարիտ կեանքը Երկնքում է, որովհետեւ մահը մի վերածնունդ է, տեղափոխում՝ դէպի յաւիտենական կեանք, Քրիստոսի մօտ»:

Սրբազանն իր հայրական խօսքն աւարտեց մաղթանքով.

«Կը մաղթեմ, որ մեղքը հեռանայ մեր կեանքից եւ սրբութիւնը մտնի մեր սրտերից ներս եւ սիրենք միմեանց, ինչպէս Քրիստոս մեզ սիրեց. Ամէն»: