Յո՛յժ սիրելի հոգեւոր դաս եւ աշխարհական քոյրեր եւ եղբայրներ,

2018թ.-ի տարուայ աւարտին եւ Ամանորի սեմին` Յիսուս Քրիստոսի Սուրբ Ծննդեան տարեդարձին, Քրիստոսի՝ Քաջ Հովիւի փրկարար ու սրբարար օրինակը թող բնաբան դառնայ մեզ համար 2019թ.-ի տարեշրջանին։

Այս բնաբանի ընտրութեան մէջ աշխատենք ուսումնասիրել եւ հասկանալ խոր նկարագիրը եւ որդեգրելով այն` կեանքի կոչենք ու միանանք Քրիստոսին, ով ներկայանում է յանդիման իր աշակերտների որպէս Հովիւ Քաջ։ Այս աշակերտներն են, որ ապագային պիտի դառնան իր սուրբ առաքեալները` ի սփիւռս աշխարհի աւետարանելով Միածին Որդու Ծնունդը, ու քարոզիչները փրկչագործական խորհուրդի։

Տէրն մեր Յիսուս Քրիստոս, խրատելով Իր առաքեալներին, բացայայտում է Քաջ Հովիւի իրական նկարագիրը եւ պարտականութիւնը, համեմատելով վարձկանի հետ` մատնանշում է, թէ վարձկանը հովիւը չէ, եւ վախկոտ լինելով յանդիման ամէն փորձութեան ու վտանգի` անտարբեր է հօտի ապահովութեան եւ անվնաս ընթացքին։ Եւ, ի վերջոյ, վարձկանը, թողնելով ոչխարներին, հափշտակիչ գայլերի յանդիման փախնում է, ինչպէս ասում է Սբ. Աւետարանը։  Եւ այս պատկերը դնելով մեր դիմաց` Քրիստոս դարձեալ կրկնում է, թէ. «Ես եմ Քաջ Հովիւը» (Յովհ. Ժ, 14)։ Արդ առաքեալները, լսելով այս եւ տեսնելով Քրիստոսի օրինակը, անջնջելի կերպով ըմբռնեցին իմաստը եւ կարեւորութիւնը ճշմարիտ Քաջ Հովիւ լինելու եւ իրենց առաքելութեան ընթացքին քարոզեցին եւ վկայեցին իբրեւ Քաջ Հովիւներ։

Քրիտոսին պատկանող եւ իր կողմից ընտրուած առաքեալները եւ ամէն ոք, որ կոչւում է Իւր Սուրբ անունով քրիստոնեայ, պարտական է հետեւել եւ ապրել Քաջ Հովիւի օրինակով։ Քրիստոս ներկայացնում է Քաջ Հովիւի իւրայատուկ դիմագիծը. «Ես եմ Հովիւն քաջ ․․․ ճանաչեմ զիմսն եւ ճանաչիմ յիմոցն ․․․եւ զանձնիմ դնեմ ի վերայ ոչխարաց» (Յովհ. Ժ, 14)։ Ճանաչել իրենց յանձնուած ոչխարներին եւ ճանաչուել նրանցից, զոհել իրենց կեանքը՝ ի սէր իրենց հաւատացեալների, ովքեր, աչքերը սեւեռած դէպի իրենց հովիւը, քայլում են դէպի հոգու անդորրը, քանզի վարձկանը, որ ճշմարիտ հովիւը չէ, դժուարութեան եւ վտանգի ժամանակ լքում է ոչխարներին եւ փախչում, – ասում է Սուրբ Աւետարանը, – փախչում է, որովհետեւ վարձկան է եւ չի մտահոգւում ոչխարների  կեանքի ու ապագայի մասին։

Այպիսով, Քրիստոսի Քաջ Հովւի օրինակով ու նմանողութեամբ եւ կանչուած հենց Իր կողմից` այսօրուայ հոգեւորականներն առաքեալններն են եւ հովիւները Սբ․ Եկեղեցու անդաստանի մէջ, այսինքն` Յիսուս Քրիստոսի` մեր Տիրոջ հօտի` հաւատացեալ մեր ժողովրդի հովիւները։ Այս մեծագոյն եւ բարձր պատւին արժանացած լինելով` ոչ միայն երախտագիտութեան զգացում պիտի ունենանք, այլ պատասխանատուութեան խոր զգացում եւ լիակատար նուիրում Աստծուն եւ մեզ յանձնուած Աստուծոյ ժողովրդին։ Սբ․ Պօղոս առաքեալի խօսքով կնքենք մեր ապրումը եւ վկայենք հաւատացեալներին, թէ․ «Ոչ եմք իբրեւ զայլն՝ որ վաճառական լինին բանին Աստուծոյ․ այլ իբրեւ ի հաստատութենէ, այլ իբրեւ յԱստուծոյ, առաջի Աստուծոյ ի Քրիստոս խօսիմք» (Բ Կորնթ․ Բ, 17)։  Այո, արդարեւ վաճառականներ չենք Աստուծոյ խօսքի, այլ Աստուծոյ ժողովրդին ծառայող եւ անձնազոհ հովիւներ ենք, այդ նոյն ապրումով թէ քարոզում եւ թէ ապրում ենք Աստծուց եւ Աստուծոյ առջեւ։ Այս է առաջին քայլը` մեկնակէտը` ճշմարիտ հովիւ լինելու Աստծուց եւ Աստուծոյ դիմաց` անվարան քարոզելով ի սէր մարդկութեան փրկութեան։ Հետեւել, պահել ու պաշտպանել մեզ հանձնուած Քրիստոսի հօտը անձնազոհ նվիրումով` ի գին հաւատացեալ ժողովրդի հոգեւոր երջանկութեան եւ անվախճան կեանքի։ Այս է ճշմարիտ հովիւի առաքելութիւնը, որ Քրիստոս մեզ սովորեցնում է Իր ճշմարիտ եւ անանց խօսքով ու օրինակով եւ սա էլ սպասում մեզանից։

Հոգեւորականի քաջ հովուութեան առանձնայատուկ կոչումի մասին խօսելուց յետոյ ուզում ենք անդրադառնալ նաեւ աշխարհական դասի` հաւատացեալ մեր ժողովրդի քաջ հովուութեանը։ Առաքելական մեր սրբազան պարտականութիւնն է ուսուցանել Ձեզ աշխարհական դասի հովուական կոչումի մասին, որ խորապէս արտայայտւում է ծնողական սուրբ պարտականութեամբ եւ իրականանում է զաւակների դաստիարակութեան հոգեւոր եւ նիւթական բարիքների եւ խնամքի մէջ։

Ծնողական քաջ հովուութեան անհրաժեշտ հրամայական է քրիստոնէական գիտելիքների ուսուցումը եւ դաստիարակումը։ Խարսխուած նախնեայց սուրբ եւ անխախտ հաւատի վրայ` բարոյական եւ հոգեւոր արժէքներին համապատասխան` առաջնորդել զաւակներին կեանքի խաղաղ ափեր։ Միեւնոյն ժամանակ քրիստոնէական ինքնութիւնը, որ մեր արեան մէջ է եւ մաշկի գոյն, պահանջում է ամենօրեայ ապրում եւ վկայութիւն խօսքով եւ իսպառ սիրով լցուած օրինակով։

Այսպէս իւրաքանչիւր ծնող դառնում է Քաջ Հովիւ մեր Տիրոջ նմանողութեամբ եւ առաջնորդ իր ընտանիքին եւ այն հասարակութեան, որի ծիրից ներս ապրում եւ վկայում է քրիստոնէական եւ բարոյական արժէքները։ Արծարծելով ամենօրեայ իր կեանքում քրիստոնէական եւ բարոյական արժէքները` անհրաժեշտ է քաջաբար դաստիարակել միայն ճշմարիտը զաւակներին։ Ծնողական պարտականութիւնը միայն սերնդագործութիւնը չէ, այլ երկնային եւ գերագոյն Վարդապետի օրինակի համաձայն` ընդունել եւ լիովին հանձնուել Նրա ազատարար ու փրկարար կամքին ու սիրայոժար հետեւել Նրան` իբրեւ քաջ հովիւներ։

Յիսուս Քրիստոսի Սուրբ Ծննդեան շնորհառատ տօնի առթիւ ականջալուր լինենք ու որդեգրենք հովուական ձայնը Իւր եւ ընդառաջ ելնելով սրբարար Աստուածային հրաւէրին` աշխարհական, թէ հոգեւորական` բոլորս՝ թէ անհատ, ընտանիքի հայր, մայր, եւ թէ յատուկ կոչումով կանչուած հոգեւորական՝ կուսակրօն, նուիրեալ եղբայր, քոյր եւ կամ ամուսնացեալ քահանայ, համապատասխանե՛նք երկնանուէր տիտղոսին՝ Քաջ Հովիւի անուանադրութեանը, եւ մշտատեւ ապրումով ու վկայութեամբ ծառայե՛նք ի փառս Աստուծոյ եւ ի սէր հոգւոց փրկութեան։

Մեր պատգամն է կրկին ու կրկին յիշել ու ապրել գերագոյն պատուիրանը սիրոյ, քանզի սէրն է հիմքը ամէն բարիքի, սիրուց մղուած` Աստուածորդին մարմնացաւ եւ մարդացաւ, իսպառ սիրով սիրեց իւրայիններին եւ սիրով իր կեանքը զոհեց ի գին մեր փրկութեան։ Սիրոյ մասին է մեզ հիշեցնում եւ վկայում անվախ եւ քաջարի հովիւ Սբ․ Պօղոս առաքեալը. «Եւս առաւել ճանապարհ ցուցանեմ զձեզ։ Եթէ զլեզուս մարդկան խօսիցիմ եւ զհրեշտակաց եւ սէր ոչ ունիցիմ, եղէ ես իբրեւ զպղինձ, որ հնչէ» (Ա Կորնթ. ԺԲ, 31. ԺԳ, 1)։ Անտարակոյս, Քրիստոսին միացած կարող ենք եւ պարտ ու պարտական ենք մնալ միայն սիրով։

Սիրոյ այս պատգամով եւ Քաջ Հովիւ բնաբանով է, որ ուզում ենք թեւակոխել 2019 նոր տարեշրջան, մինչ հայցում ենք Ամէնապարգեւ Աստուծոյ առատազեղ օրհնութիւնը եւ Իւր շնորհաբաշխ ողորմութեամբ մաղթում խաղաղութիւն եւ սէր իւրաքանչիւրի սրտում, հոգում եւ համայն աշխարհում․ Ամէն

Քրիստոս Ծնաւ եւ Յայտնեցաւ։