• Սիրտ Յիսուսի՝ աղբիւր կենաց եւ սրբութեան… ի խոր խոցեալ տիգաւ

    «Ո՜վ Յիսուս, Աղբիւր ջրոյ կենդանւոյ, առ Քեզ ծարաւիմ, Քեզ փափագիմ, Քեզ տռփամ, տու՜ր իմ ծարաւեալ ոգւոյս զՔեզ զովացումն: Ծարաւիմ ըմպել ի կրկին վտակաց կողիդ, որով եւ արբեալ սիրով զմայլիմ», Սբ. Ներսես Լաբրոնացի


    Տիրոջ Սուրբ Սիրտը «կենաց աղբիւր» է, ըստ Լիթանիայի բառերի, հավերժահոս աղբյուր, որտեղից բխող ջուրը աստվածային սիրո և ողորմության հեղումն է՝ աշխարհի վրա: Հովհաննեսի ավետարանի 7-րդ գլխում կարդում ենք, որ Տաղավարահարաց տոնի վերջին օրը Հիսուս կանգնած էր և աղաղակում էր. «Եթե մեկը ծարավ է, թող ինձ մոտ գա և խմի», (Հվհ. 7, 37): Սամարացի կնոջ հետ զրուցելիս՝ ջրհորի մոտ, Հիսուս ևս խոսում է այն ջրի մասին, որ Ինքն է տալիս. «…ով խմի այն ջրից, որ ես եմ տալու նրան, հավիտյան չպիտի ծարավի: Իսկ այն ջուրը, որ ես նրան տալու եմ, նրա մեջ կդառնա բխող ջրի աղբյուր՝ հավիտենական կյանքի համար» (Հվհ. 4, 13-14): Հիսուս այս ասում էր այն տոնի ժամանակ, երբ հրեաները հիշում էին Եգիպտոսի գերությունից հետո իրենց անապատային տարիները: Եվ այդ տարիներին էր, որ Մովսեսն աղոթեց Տիրոջը, ձեռքի գավազանով հարվածեց ժայռին, և ջուր բխեց (Թվ. 20, 7-13): Հիսուս՝ խոսելով իր մասին՝ որպես ջրի աղբյուրի, ինքն իրեն բացահայտում է որպես ճշմարիտ ժայռ, որից բխում է դեպի հավիտենական կյանք տանող ջուրը: Եվ այդ ջուրը Տիրոջ Սուրբ Սրտից հեղվում է յուրաքանչյուրիս սրտի մեջ, ով նրան մոտենում է՝ դարձի եկած այն սամարացի կնոջ խոսքերը սրտում պահած և որպես աղոթք՝ իր շուրթերի վրա. «Տե՛ր, տու՛ր ինձ այդ ջուրը, որպեսզի չծարավեմ» (Հվհ. 4, 15): Հիսուս Իր Սրտում կատարում է մարգարեությունները. «Դուք ուրախությամբ ջուր կվերցենք Փրկչի աղբյուրից», Ես. 12, 3, «և Գառըկհովվի նրանց ու կառաջնորդի նրանց դեպի կյանքի աղբյուրը», Հյտն. 7, 17, «Հրեշտակն ինձ ցույց տվեց նաև բյուրեղի պես մաքուր կենդանի ջրի մի գետ, որ բխում էր Աստծո և Գառան գահից, այն հոսում էր քաղաքի հրապարակների միջով…», Հյտն. 22, 1:

     

    Տիրոջ Սուրբ Սրտից բխող կենդանի ջրի ամենակատարյալ պատկերն ավետարանում, թերևս, Հովհաննեսի մոտ նկարագրվող խաչելության դրվագն է, երբ զինվորը տեգով խոցեց խաչյալ Հիսուսի կողը, և «իսկույն արյուն և ջուր ելավ» (Հվհ. 19, 34): Եկեղեցու հայրերի համար Հիսուսի տեգով ծակված կողից հոսող ջուրը և արյունը Նրա Սուրբ Սրտից առատորեն հոսող սիրո բխումն է, որից սկիզբ է առնում և սնվում, լիառատ ողողվում Տիրոջ Սուրբ Եկեղեցին՝ Քրիստոսի խորհրդավոր Մարմինը: Հիսուսը խաչվեց, որից հետո՛ միայն Իր Սիրտը առատորեն բացեց՝ որպես կենդանի և անսպառ ջրի աղբյուր՝ ամբողջ աշխարհի համար, ըստ ավետարանչի խոսքերի. «Ով ինձ հավատում է, նրա ներսից կենդանի ջրերի գետեր պիտի բխեն»: Նա այս խոսքերն ասում էր Հոգու մասին, որն ընդունելու էին Իրեն հավատացողները, քանի որ Հոգին դեռևս չունեին, որովհետև Հիսուսը դեռ փառավորված չէր» (Հվհ. 7, 38-39): Հիսուսի փառավորու՛մը եղավ Իր խաչելության ժամը, որի լրումն էր, կարծես, զինվորի տեգով կողի խոցվելը, որտեղից Իր Հոգին՝ ջրի և արյան տեսքով, հոսեց ու ողողեց իր առաքյալներին և բոլոր Իրեն հավատացողներին: Այս պատկերը նաև եղավ բացատրությունը Կանայի հարսանիքի հրաշքի, երբ Հիսուս տաշտակների ջուրը գինի դարձրեց՝ ի կանխանշումն իր կողից հեղվելիք ջրի և արյան, Սուրբ Հոգու հեղման, որ լիուլի լցնում է բոլոր հավատացյալների հոգիներն ու սրտերը, ինչպես ընտիր գինին արբեցրեց Կանայի հարսանքավորներին: Ուրեմն, Տիրոջ տիգախոց Սիրտը դարձավ ակունքը՝ Սուրբ Հոգու հեղման, որ Ամենասուրբ Երրորդության մեջ հավիտենապես գոյություն ունեցող Սերն է, ըստ առաքյալի խոսքի. «Աստված սեր է» (Ա Հվհ. 4, 16), որը լցվում է մեր մեջ. «Աստծո սերը լցվում է մեր սրտերում՝ Սուրբ Հոգու միջոցով, որ տրվեց մեզ» (Հռմ. 5, 5):

     

    Սուրբ Երրորդության հավիտենական  սիրով, որ բխում է Հիսուսի Սուրբ Սրտից և Հոգով լցվում մեր մեջ, մենք կայանում ենք որպես Տիրոջ մեկ ընտանիք, մեր խորհրդավոր Մարմին, որտեղ կոչված ենք արտացոլելու Սուրբ Երրորդությունը՝ որպես սիրո ամենակատարյալ համայնք: Սա՛ է տանում դեպի սրբություն՝ Աստծո սերը, սա՛ է մեր սրտերը ձգում դեպի աստվածային Սուրբ Սիրտը, ըստ Իր խոսքի՝ «երբ բարձրանամ երկրից, բոլորին կձգեմ դեպի ինձ»: Հիսուս իր Խաչի վրայից մեզ ձգում է դեպի Իր տիգախոց Սիրտը և տալիս է  ու սովորեցնում ի սպառ սեր, որ սրբացնում է մարդուն, ինչպես Հիսուս Ինքն Իրեն սրբացրեց մեզ համար. «Եվ ես ինձ սրբացնում եմ նրանց համար, որպեսզի նրանք էլ սրբացվեն ճշմարտությամբ», Հվհ. 17, 19: Հիսուս Հոր աջ կողմում է և մեզ բոլորիս ձգում է դեպի Երկինք՝ ճշմարտության Հոգով, որ առաջնորդում է մեզ դեպի սրբություն:

     

    Տ. Հովսեփ Քհն. Գալստյան

    16 հունիսի, 2020

Օրացույց

Օրացույց