Քահանայապետը հարցազրույց է ունեցել La Civiltà Cattolica իտալական ամսագրի տնօրենի հետ՝ Շվեդիա կատարելիք էկումենիկ առաքելական ճամփորդությունից առաջ:

Շվեդիա այցի նպատակը բողոքական ռեֆորմացիայի սկզբնավորման  500-րդ տարելիցը նշելն է:

Խոսելով քրիստոնյա համայնքների միջև հնարավոր փոխադարձ հարստացման մասին՝ Քահանայապետին հարցրեցին, թե կաթողիկէներն ի՞նչ կարող են սովորել լյութերականներից:

Երկու բառ է գալիս իմ մտքին. «բարեփոխում» և «Ավետարան».– ասաց Քահանայապետը, ես կփորձեմ բացատրել: Առաջինը «բարեփոխում» բառն է: Սկզբում Լյութերի արարքը Եկեղեցու դժվար պահերին բարեփոխման քայլ էր: Լյութերը ցանկանում էր լուծում տալ բարդ իրադրությանը: Այս քայլը… դարձավ առանձնացման «վիճակ», այլ ոչ թե ողջ Եկեղեցին բարեփոխելու գործընթաց, որը հիմնարար է, քանի որ Եկեղեցին միշտ բարեփոխվում է»:

«Երկրորդ բառը «Ավետարանն» է, Աստծո խոսքը»- շարունակեց Քահանայապետը, Լյութերը մեծ քայլ կատարեց՝ Տիրոջ խոսքը  մարդկանց փոխանցելով: Բարեփոխումն ու Ավետարանը այն երկու բաներն են, որի մեջ մենք կարող ենք խորանալ՝ նայելով Լյութերական ավանդույթին…

Սրբազան Քահանայապետին ուղղված վերջին հարցին, թե ինչպե՞ս կարող է Էկումենիկ շարժումը զարգանալ, նա պատասխանեց. «աստվածաբանական երկխոսությունը պետք է շարունակել… աստվածաբանական հարցերի տարբեր կերպով ընկալումների պատճառով առաջ գնալը հեշտ չի լինի»:

«Ես վստահ եմ, որ միասնական աղոթքի ու ողորմության գործերի նմատմամբ խանդավառությունը պետք է զարգացվի՝ այն աշխատանքը, որը միասին  արվում է հիվանդներին, աղքատներին և բանտարկյալներին օգնելու համար»- ասաց Քահանայապետը: «Միասին գործեր անելը երկխոսության վեհ ու արդյունավետ ձև է: Ես մտածում եմ նաև կրթության մասին: Կարևոր է միասին աշխատելը, այլ ոչ թե աղանդավորական ձևով: Կա մի քաղաքականություն, որը մենք պետք է հստակ ունենանք ամեն դեպքում.հոգևոր դաշտում ստիպողաբար մարդկանց սեփական դավանանքի բերելը (proselytism) մեղք է»:

Թարգմանեց Նարինե Գալոյանը