«Աշխարհը կարիք ունի հաղորդության վկայության. եթե մենք ծիսական վեճերով գայթակղություն առաջացնենք, չենք անի ուրիշ բան, քան խաղալ խաղը նրա, որը բաժանության տերն է»,- ասել է Սրբազան Քահանայապետը

Ռոպեր Աթթարյան- Վատիկան

Փետրվարի 18-ի առավոտյան Ֆրանցիսկոս Սրբազան Քահանայապետը Առաքելական Պալատում ընդունեց Արևելյան եկեղեցիների պատրիարքաներին, որոնք շարքում էր նաև Ամեն. և Գերերջ. Ռաֆայէլ Պատրոս ԻԱ-ը:

Նորին Սրբությունը հատուկ ուշադրություն շնորհեց Արևելյան Եկեղեցիների ժողովների լիագումար նիստի մասնակիցներին և այս առիթով՝ նրանց ուղղված ճառի սկզբում մատնանշեց առավոտյան՝ նրանց մատուցած Պատարագը, որը նվիրված էր Սուրբ Պետրոսին, ապա հիշեց Արևելյան եկեղեցիներին նվիրված ժողովի հիմնադիր Պենետիկոս ԺԵ քահանայապետին և նրա մահվան հարյուրամյակը՝ հայտնելով՝ «Նրա հետ է մեր երախտապարտ հիշողությունը»:

Քահանայապետերի խաղաղության կոչերը մնացին աննկատ

Ֆրանցիսոս Պապը նշեց նաև, որ երջանկահիշատակ Պենետիկտոս ԺԵ-ը պատերազմը որակել էր որպես «անիմաստ սպանդ», և նրա այդ նախազգուշացումը «աննկատ մնաց համաշխարհային առաջին պատերազմի մեջ ներգրավված ազգերի ղեկավարների կողմից», ինչպես այն, որ «աննկատ մնաց նաև Սուրբ Հովհաննես Պողոս Բ-ի կոչը՝ կանխել Իրաքի պատերազմը»,- ասաց Սրբազան Պապը՝ նկատի ունենալով, որ «մարդկությունը, տակավին, տարուբերվում է խավարի մեջ» և «մենք շարունակելու ենք ականատես լինել բազմաթիվ հակամարտությունների», որոնք տեղի են ունենալու Միջին Արևելքում. ինչպես օրինակ՝ Սիրայի և Իրաքի միջև, նաև Եթովպական տարածաշրջանի Թիկրա նահանգում, մինչ «սպառնացող քամիները փչում են Արևելյան Եվրոպայի վրա» ու շարունակվում է Լիբանանի ողբերգությունը, ուր բազմաթիվ մարդիկ առանց հացի են մնացել, իսկ երիտասարդներն ու մեծահասկները կորցնում են հույսը և հեռանում այդ երկրներից:

Միջին Արևելեքը կաթողիկէ եկեղեցիների օրրան է

«Սակայն այս երկրները արևելյան կաթողիկէ եկեղեցիների հայրենիքն են: Հենց այստեղ է, որ զարգացան նրանց դարավոր ավանդույթները ու հերոսական հավատքը»,- նշեց Ֆրանցիսկոս Պապը՝ մատնանշելով մի նոր իրականություն, որը տեսնում են Արևելյան եկեղեցիների այն հետևորդները, որոնք գաղթել են ուրիշ տեղերից և ստեղծել նոր ծխեր Կանադայում, ԱՄՆ-ում, Եվրոպայում, Լատինական Ամերիկայում և այլուր: Այս երկրներում Արևելյան ծեսերին պատկանող հովվական հոգատարությունը ժամանակավորապես վստահել են տեղի լատին եպիսկոպոսին, որը կանոնակարգված սահմաններում է համադրում հովվական գործունեությունը քահանաների միջնորդությամբ:

Աղբյուրը՝ Վատիկան Նյուզ, հայկական բաժին

Արևելահայերենի վերածեց՝ Ազատուհի Հովակիմյանը