Կիրակի, 31 մայիս, 2020 թուական. Տօն Գալստեան Հոգւոյն Սրբոյ, Պենտեկոստէ: Փանիկի Սուրբ Աստուածածին Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ մէջ մատուցուեց Սուրբ եւ Անմահ Պատարագ ձեռամբ Գերյ. Հայր Գառնիկ Ծ. Վրդ. Յովսէփեանի:

Սուրբ գրային ընթերցումներից յետոյ Գերյ. Հայր Գառնիկն իր քարոզում անդրադարձաւ օրուայ խորհուրդին: Ստորեւ մէջբերում ենք ծայրագոյն վարդապետի քարոզից մէկ հատուած.

«Սիրելի՛ եղբայրներ եւ քոյրեր ի Քրիստոս,

Ինչպէս գիտէք, Հայ Եկեղեցւոյ կողմից Սուրբ Հոգու էջքը առաքեալների վրայ տօնախմբւում է Սուրբ Յարութեան յիսուներորդ օրը: Առաքեալները ընդունեցին եւ լցուեցին Սուրբ Հոգով, որը դարձաւ նրանց անբաժանելի մասնիկը եւ տոգորուած Նրա կենդանարար հրով՝ սփռեցին այն աշխարհով մէկ:  Սուրբ Հոգին՝ համագոյ Հօր եւ Որդւոյ հետ ամբողջացնում է Սուրբ Երրորդութիւնը: Քրիստոս՝ լինելով ճանապարհը, ճշմարտութիւնը եւ կեանքը, խօստացաւ, որ իր երկրային կեանքի օրերից յետոյ Հօր կողմից կ’ուղարկուի Սուրբ Հոգին՝ Մխիթարիչը, որպէսզի անխռով մնան մեր սրտերը եւ անսասան մեր հաւատքը. «Իսկ Մխի­թա­րի­չը՝ Սուրբ Հո­գին, որին Հայ­րը կու­ղար­կի իմ անու­նով, նա ձեզ ամէն բան կու­սու­ցա­նի եւ ձեզ կյի­շեց­նի այն ամէ­նը, ինչ որ­ ձեզ ասա­ցի» (Յովհ. 14:26):

Սուրբ Հոգու աներեւոյթ ներկայութեան մասին խօսւում է ոչ միայն Յովհաննէս աւետարանիչի մօտ, այլեւ՝ Գործք Առաքելոցում. «Երբ Պեն­տե­կոս­տէի օրե­րը լրա­ցան, բոլո­րը մի­ա­սիրտ, մի­ա­տեղ էին: Եւ յան­կար­ծա­կի երկն­քից հն­չեց մի ձայն՝ սաս­տիկ հողմից եկած ձայ­նի նման. եւ լց­րեց ամ­բողջ տու­նը, ուր նս­տած էին: Եւ նրանց երե­ւա­ցին բա­ժա­նուած լե­զու­ներ՝ նման բո­ցե­ղէն լե­զու­նե­րի, որոնք եւ նս­տե­ցին նրան­ցից իւրաքանչիւ­րի վրայ: Եւ բո­լո­րը լցուե­ցին Սուրբ Հո­գով ու սկ­սե­ցին խօ­սել ու­րիշ լեզուներով, ինչ­պէս որ Սուրբ Հո­գին նրանց խօ­սել էր տա­լիս» (Գործք 2:1-4): Այո՛, մեզանից իւրաքանչիւրը իր կեանքի որոշակի փուլում զգացել կամ շարունակում է զգալ Սուրբ Հոգու աներեւոյթ ներկայութիւնը, ներգործութիւնը եւ շնորհները: Թէեւ մենք՝ որպէս Տիրոջ արարածներ, պատկանում ենք տարբեր ազգերի, խօսում ենք տարբեր լեզուներով, տարբեր ենք մեր ներքին էութեամբ, բնաւորութեամբ, մեզ տրուած շնորհներով, ունենք տարբեր աշխարհայեացքներ, տարբեր են կեանքում կատարած մեր ընտրութիւնները, այնուամենայնիւ, մէկ է բոլորիս միաւորող ուժը՝ Սուրբ Հոգին, որի շնորհիւ միասնական ենք իբր Աստուծոյ ժողովուրդ:

Տարբերութիւն եւ միասնութիւն. երկու միմեանց հակասող բառեր, որոնց զանազանութիւնն այլեւս չի զգացւում, քանզի Սուրբ Հոգին միասնութեան կամուրջ եւ ներդաշնակութիւն է ստեղծում այնտեղ, որտեղ կան տարբերութիւններ: Չէ՞ որ Սուրբ Հոգին ինքը ներդաշնակութիւն է եւ Տիրոջ օրհնութիւնը մեզ. «Թէ­եւ կան շնորհնե­րի զանազանութիւններ, բայց պար­գե­ւող Հո­գին նոյ­նն է: Թէ­եւ կան զա­նա­զան պաշ­տօն­ներ, բայց բո­լորն էլ Տի­րո­ջն են ծա­ռա­յում: Թէ­եւ կան գոր­ծե­լու տարբեր կարողութիւն­ներ, բայց նոյ­նն է Աս­տուած, որ գոր­ծում է ամէն բան ամէն­քի մէջ: Բայց իւրա­քան­չիւ­րին տրուած է Հո­գու յայ­տ­նու­թիւն իւրա­քան­չիւ­րի օգու­տի հա­մար: Մէ­կին Հոգուց տրուած է իմ­աս­տու­թեան խօսք, միւ­սին՝ գի­տու­թեան խօսք՝ նոյն Հո­գուց, միւ­սին՝ հա­ւատ՝ նոյն Հո­գով, միւ­սին՝ բժշ­կում­նե­րի շնորհ՝ նոյն Հո­գով, միւ­սին՝ զօ­րա­ւոր գոր­ծե­րի կա­րո­ղու­թիւն­ներ, միւ­սին՝ մար­գա­ր­է­ու­թիւն, միւսին՝ հո­գի­նե­րը զա­նա­զա­նե­լու շնորհ, միւսին՝ զանազան լե­զու­նե­րով խօ­սե­լու շնորհ, միւ­սին՝ լե­զու­նե­րի թարգ­մա­նու­թեան շնորհ: Բայց այս ամէ­նը մի­եւ­նոյն Հո­գին է առաջացնում եւ բա­ժա­նում իւ­րա­քան­չիւ­րին, ինչ­պէս որ կա­մե­նում է (1 Կորնթ. 12:4-11): Թէեւ տարբեր են մեր կարծիքները եւ հաւատալիքները, որոնք շատ յաճախ բաժանում են մեզ միմեանցից, սակայն անխախտ պէտք է մնայ մեր հաւատքն առ այն, որ բոլորս Աստուծոյ սիրելի զաւակներն ենք՝ որքան տարբեր, նոյնքան էլ նման եւ, Սուրբ Հոգին է, որ իջնելով մեզանից իւրաքանչիւրի վրայ՝ միասնական է դարձնում մեզ: Երբեք չպէտք է մոռանանք, որ Սուրբ Հոգին է, որ մեզ միաւորում է Աստուծոյ հետ: Եւ, թէեւ տարբեր ենք մենք եւ տարբեր են մեզ տրուած Տիրոջ շնորհները, այնուամենայնիւ, Սուրբ Հոգին է այն զօրեղ ուժը, որը միաւորում եւ միասնական է պահում բոլորիս: Միայն Սուրբ Հոգու միջոցով կարող ենք լցուել աստուածային խորհուրդներով, մեզ շնորհուած բարոյական եւ հոգեւոր արժէքներով, առաքինութիւններով, որոնք կեանքի կոչելով դուրս կգանք խաւարի ճիրաններից: Սուրբ Հոգին իր ազատարար զօրութեամբ փրկում է մեզ աշխարհի ապականութիւնից եւ վերադարձնում դէպի երանելի դրախտ: Փառք Հօր եւ Որդւոյ եւ Հոգւոյն Սրբոյ. Ամէն»:

Սուրբ Պատարագի աւարտից յետոյ Եկեղեցւոյ բակում տեղի ունեցաւ մարեմեան թափօր՝ հաւատացեալ ժողովուրդի մասնակցութեամբ: Այնուհետեւ, միասնաբար աղօթք բարձրացուեց առ Աստուծոյ Ծառայ, Երջանկայիշատակ Գրիգոր-Պետրոս ԺԵ Կարդինալ Աղաճանեան՝ հայցելով նրա բարեխօսութիւնը վասն աշխարհի խաղաղութեան եւ մարդկանց առողջութեան ու բարօրութեան:

Գերյ. Հայր Գառնիկ Ծ. Վրդ. Յովսէփեան

Փանիկի Սուրբ Աստուածածին Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցւոյ Ժողովրդապետ,

Հայաստանի Հայ Կաթողիկէ Երիտասարդաց միութեան նախագահ

03.06.2020